“Anne-baba ben nasıl oldum?”

Yazı: Psk. Ayşegül Alkış

Anne ve babaların en sıkıldıkları noktalardan biridir böyle bir soruyla karşılaşmak. “Ne desek, ne yapsak, duymazdan mı gelsek yoksa her şeyi açık açık anlatsak mı?” diye sorular uçuşur aklımızda. Kendi yaşamının başlangıcını arayan bu soru için cevabınız hazır mı?

Çocuk için ne büyük bir keşiftir, yaşam nasıl başlıyor, ben nasıl oluştum diye düşünmek. Çevresini gözlemlediğini, kız-erkek olduğunu fark ettiğini, anne-baba ve karı-koca ilişkisini sorguladığını, iki kişiden nasıl üç kişiye geçildiğini düşündüğünü gösterir bu soru. Buradaki anlamı fark eder. Zaten yaşam sorusunun ardında hemen bir ölüm konusu da gelir. Anne sen ne zaman öleceksin, ben ölecek miyim, ölünce ne olur, cennet-cehennem nedir gibi. Burada anne babaların üzerinde durması gereken nokta çocuğun yaşı ve sorunun içeriğidir.

3-4 yaştan itibaren, çocuk bebeklerin nasıl olduğunu ve doğduğunu merak edebilir. Burada yaşına uygun bir yolla kısa açıklamalar yapılmalıdır. Çocuğun sormadığı soru kesinlikle cevaplanmamalıdır. “Anne ben nasıl doğdum” gibi bir soruda hemen ilk taktik “Sence nasıl doğdun” sorusudur. Bu size çocuğunuzun bu konudaki bilgisini ve yorumunu verir. “Benceeee sen dua ettin, Allah da karnına bebek koydu” diyebilir. Böylece bu cevap bizi çocuğumuzun kafasını karıştırmaktan kurtarır. Ama “bilmiyorum, sen söyle” derse. “Babanla ya da annenle (soruyu sorduğu kişiye bağlı olarak) ben birbirimizi sevdik, sonra çocuğumuz olsun istedik, sen oldun” ilk temel cevaptır. Bu çocuğu biraz sakinleştirecektir. Yine sorular devam ederse “annenle-babanla çocuğumuz olsun istedik, sonra sen karnımda büyümeye başladın, sonra doktor amca sen hazır olunca seni oradan aldı” gibi net cevaplar iyi olacaktır. Unutulmaması gereken nokta, çocuğu cevapsız bırakmamaktır. En azından cevap veremeyecek bile olursanız, “dur ben düşüneyim akşama sana cevap veririm” demek, o sırada uygun cevabı bulmak gereklidir. Bir diğer önemli nokta da çocuk soruyu kime soruyorsa o kişinin bu soruyu cevaplamasıdır. Evde anne veya babaya bu soruyu yönelttiğinde diğer ebeveyne göndermek çocuğun kafasını karıştıracaktır. Çocuk zaten evde diğer ebeveynin olduğunu bilerek sizi tercih etmiş demektir, bu konuda sizinle konuşmayı seçmiş demektir. Bu nedenle bu seçime-karara göre konuşmak önemlidir.

Yaşamın başlangıcını sorgulamak ve bununla ilgili bilgi almak çocuğun anne ve babasının çocuk sahibi olmayla ilgili duygularını ilk gördüğü zamandır. “biz seni çok istedik, karnımda çok güzel büyüdün, baban da çok heyecanlıydı, doğduğunda çok güzeldin” vb. gibi cümleler çocuğun kendisini iyi hissetmesini sağlayacaktır. “O dönem çok kilo aldım, hep bulantım vardı, karnımda bile rahat değildi, doğum çok zor oldu” vb. gibi cümlelerin çocuğun yanında söylenmesi de çocuğu suçlu hissetmesine ve istenmediğini düşünmesine sebep olabilir.

Yaptığım görüşmelerde bu bilgilerin çok hassas ve dengeli verilmesi gerektiğini deneyimledim. Zaman zaman zor bir durumda kalınsa da olabildiğince doğru cevabı vermek ya da çocuğu doğru hissettirdiğine inanmak gerekiyor. Yaşamınızın hep güzel başlayıp, güzel devam etmesi dileğiyle…