Bir asırlık acıklı hikaye: Bursa’nın tramvay rüyası
Dünyada yük taşıma amaçlı ilk tramvay 1803 yılında, yolcu taşıma amaçlı ise 1807 yılında İngiltere’de kullanıldı. Atların çektiği tramvaylara ilişkin şirketler, sonraki yıllarda New York, Paris, Londra, Viyana ve Sofya gibi kentlerde kurulmaya başlandı. Ağır yüklerin kaydırılma yöntemiyle taşınması amaçlı geliştirilen yöntemin ilk olarak Mısır’da M.Ö 2500’de piramitlerin yapımı esnasında taşların kalaslar üzerinde kaydırılmasında kullanıldığı biliniyor. Daha sonra farklı yer ve zamanlarda bu teknik geliştirildi. Fatih Sultan Mehmed’in İstanbul’u fethi sırasında gemileri karadan kaydırıp Haliç’e indirmesi bu tekniğe bir örnektir. İlk raylı yollar ahşap tekerlekli yük arabalarının gitmesi için yapılmıştır. Buna örnek olarak 1350’li yıllardaki Almanya’nın Freirburg şehrindeki ahşap kalaslardan yapılan yol gösterilir. Ahşap rayların demirle kaplanması yine İngiltere’de 1768 yılında karşımıza çıkıyor. Maliyete bağlı olarak daha sonraki yıllarda tekerlekler ve raylar tamamen demirden yapılmaya başlanmıştır. Çeliğin ucuzlamasıyla da üretimler çeliğe dönmüştür.
Elektrik üretimi ve uzak mesafelere iletilmesindeki maliyetin azalmasıyla elektrikli tramvay fikri ortaya atılmış, Ukraynalı mühendis F. Pyrotskyi bu fikirleri 1875 yılında bir kilometre mesafeye iletilebilir şekilde uygulamaya geçirmiştir. İlk elektrikli tramvay Saint Petersburg’da yolcu taşımaya başlar, bunu müteakiben W. Von Siemens 1881 yılında Almanya’da ilk uzun mesafeli elektrikli tramvayı işletmeye sokar. Daha sonraki yıllarda Londra’da ve Boston(ABD) gibi şehirlerde elektrikli tramvay işletilmeye başlanır.
Osmanlı topraklarında ise Sultan Abdülaziz döneminde 1869 yılında İstanbul’da “Dersaadet Tramvay Şirketi” kurularak atlı tramvay çalıştırmak için anlaşma imzalayarak Aksaray-Eminönü, Aksaray-Topkapı, Aksaray-Yedikule ve Galata-Azapkapı hatlarında 1871’de yolcu taşınmaya başlandı. Ardından II. Abdülhamid döneminde Osmanlı topraklarındaki önemli büyük kentlere yaygınlaştırılmaya başlandı. Örneğin 1892 yılında Selanik’te çalışmaya başlayan tramvay sistemi; İzmir, Konya, Trablusşam, Şam ve Bağdat illerine de kurulmuş, Bursa gibi birçok önemli şehre kurulması için çalışmalar yapılmıştır. Bir asırlık acıklı hikaye:
Yaşanan iç ve dış gelişmelerden dolayı ordunun at ihtiyacından ötürü ordu atlı tramvaylardaki tüm atları ücret karşılığı almak için talip olmuş ve bu şekilde atlar satılmıştır. Bunu müteakiben Avrupa’da yeni yeni yaygınlaşan elektrikli tramvaya doğru bir eğilim başlamış, bunun ilk örneği Şam’da uygulamaya geçirilmiş, bunu müteakiben 1907’de Selanik’te çalışmaya başlamıştır. Tramvayın İstanbul’da işlemeye başlaması ise 1914 yılına rastlar.
BURSA
Dünyada ve Osmanlı topraklarında yaşanan bu gelişmelere paralel olarak Bursa’da da tramvay kurulmasına yönelik çalışmalarda eşzamanlı olarak başlatılmıştır. Payitaht tarafından belediyeye verilen imtiyaz hakkı, 17 Şubat 1905 tarihli yazılı bir emir ile Aşkudere eşrafından Süleyman oğlu Mehmed Ali Ağa’ya verilmesi istenmiştir. Bu emirde şehirde kurulması hedeflenen tramvay hatlarının elektrikle çalıştırılabilecek şekilde sözleşme hazırlanması istenilmiştir. Aşkudereli Süleyman oğlu Mehmed Ali Ağa ile imzalanmak üzere 1906 yılında hazırlanan 21 maddelik sözleşmenin bazı maddeleri şunlardır:
Madde 1: Bursa şehrinde bulunan Setbaşı – Çekirge hattında, arada Hükümet Konağı’na, oradan da Mudanya – Bursa Demiryolu durağına bağlanan mecburi hatlar ile Uludağ’a mevsim şartları uygun oldukça inip çıkılmak üzere, yolcu taşıma ve eşya nakline mahsus olmak üzere tercihli tramvay hatlarının inşa ettirilmesi. Hatların yapımında her 5 km mesafe bir Ticaret ve Nafia Bakanlığı’nın (Bayındırlık) üretim uygunluğu ile lüzum görülen yerlere tramvay hatlarının uzatılması, Bursa şehrinin elektrik ile aydınlatılması şartı ile Aşkudereli Mehmed Ali Ağa’ya İmtiyaz verilip ihsan buyurulmuştur.
Madde 2: İmtiyaz Müddeti Padişah Fermanı’nın verildiği tarihten itibaren 75 yıl olacaktır.
Madde 3: İmtiyaz sahibi fermanın tesliminden sonra mukavelenamenin görüşülmesi tarihinden itibaren 18 ay müddet zarfında şartnamede açıklanan yönü ile kesin keşfedilen işler üzere 4 parça haritanın tanzimi ile Nafia (Bayındırlık) Bakanlığı’na takdimi gereklidir. Elektrik fabrikalarının yerleri Bursa Belediyesi ve Vilayet’ten kabul ve uygunluğu alınacaktır.
Madde 4: İmtiyaz sahibi masrafları kendisinden olmak kaydı ile ilgili projelerin tasdikinden itibaren son olarak 18 ay müddetle çalışmalara başlayacaktır. O tarihten itibaren ise mecburi çalışmayı 2,5 sene ve tramvayın çalışması ile birlikte tüm işin tamamlanmasının süresi 7 sene olarak taahhüt eder. Fakat çalışmalar fenni kurallara ve yazılara uygun tatbiki olacak, onaylanan projelere uygunluğu bulunacaktır. Şayet bazı zorunlu sebeplerden dolayı çalışmalarda aksaklık olur ise Ticaret ve Nafia nezaretince çalışmalara ek süre ilave edilerek uzatılacaktır.
Madde 7: İş bu çalışmalar umumi menfaatlerle bağlantılı hususlardan olduğu için elektrik ve aydınlatma müesseseleri ile idare kısmı gibi müştemilat yapılarını yerlerinin satın alınması hususunda imtiyaz sahibi istimlak kanununa uygun hareket edecek. Bu kısım yerlerin lüzumu olduğunda imtiyaz sahibi tarafından yer sahiplerine tazminat ödenip kullanılabilecektir. Bu gibi yerlerde vakıf arazileri olur ise bu konuda şer-i kurallar geçerli olacaktır. Tramvay ve fabrikalara uygun görülen arazi şayet sultan arazisi veya ferman ile verilmiş ise ücretsiz terk edilecektir.
Madde 12: İmtiyaz sahibi ferman tarihi itibari ile iki (2) sene zarfında bir Osmanlı Anonim Şirketi tesciline mecburdur. Şirketin ortaklar meclisi ve toplantı merkezi Payitaht’ta olacaktır.
Madde 13: İmtiyaz suresi dolunca imalat ve fabrikalar ile doğan bütün hukuki işlemler hükümete devrolunacak. Hasılat vs. diğer gelirlerden hükümet istifade edecektir.
Madde 14: Devlet-i Aliye imtiyaz müddetinin 25 senesi sonrasında her zaman imtiyazı açık arttırma suretiyle satışa çıkartabilme salahiyetine haiz olacaktır.
Madde 16: Şirkette görev yapacak memur ve müstahdemler hükümet tarafından tayin edilecek, fes giyilip, Devlet-i Aliye’den seçilecek ve şirket dairesinde görev alacak kişiler Osmanlı katip mektebin mezunlar tercih edilecektir. Vazifelerinden ötürü halkın içinde görev alacak olan memurlar iyi Türkçe konuşması gereklidir. Bir asırlık acıklı hikaye: Bursa’nın tramvay rüyası
Madde 19: Zorunlu sebeplerden oluşan bir engelin zuhuru olmaksızın imtiyaz sahibi belirlenen süre zarfında çalışmaya başlamadığı veya başlayıp da tamamlamadığı veya bu işi mukavelenameye uygun yapmaz ise imtiyaz hakları elinden alınacaktır. Bu durumda şartnamenin özel maddelerinde gösterildiği yönü ile işletme işlerinin zamanlı temini için gerekli tedbirlerin uygulanacağı, imalat ve aletler bakımından ihaleye konulacak, teminat ücreti iade edilmeyecek ve devlet tarafından el konulacaktır.
Madde 21: İmtiyaz sahibinin 1. maddede tayin edilen hatlar dahilinde ilave vagon/araba talebi olur ise bu taleplerde uygun şartlarda imtiyaz sahibinin hakkı korunacaktır.
Eklenen Not: İş bu mukavelename mucibince şirket teşkili için belirlenen 2 sene müddetin dışında tarih itibariyle 2 sene daha uzatılması ve elektriğin sanayide de kullanılması hususlarına sure-i devlet ve mülkiye daireleri tarafından Bakanlar Kurulu kararı ile arz, 25 Mayıs 1908 tarihinde Padişah fermanı ile Ticaret ve Nafia nezaretine tebliğ edilmiştir.
Sözleşmeye ilave
8 Şubat 1906 yılında mukavelede yer alan bazı maddelerde Hüdavendigar Vilayeti Valiliği’nden ve halktan gelen talep üzerine değişiklikler yapılmıştır. Burada en önemli madde imtiyaz kapsamı yalnızca elektrikli tramvay hatları yapılması iken düzeltme ile elektrik üretilerek şehre verilmesiyle ilgili madde de eklenmiştir. 21 Temmuz 1906 yılında, elektriğin üretileceği fabrika binasının vergi ve harçlardan muaf tutulması hususuyla ilgili olarak Sadrazam Ferid tarafından hazırlanan ‘emir dağıtımlı’ belge; Nafia İdaresi’ne, Hukuk Müşavirliği’ne, Demiryolu ve Limanlar İdaresi’ne gönderilmiş ancak buralardan gelen cevaplarda imtiyazın devriyle ilgili tereddütler olduğu yönünde görüşler ortaya konulmuştur. Şartnameye göre 2 yıl içerisinde şirket kurulup binanın yapılmasına başlanması şart koşulmuştur. Ancak bu 2 yıl geçtikten sonra halen şart yerine getirilmediğinden sözleşmede bu madenin 2 yıl daha uzatılmasıyla birlikte üretilen elektriğin sanayide de kullanılması için ek bir fıkra eklenmesi, 27 Mayıs 1908 tarihli bir yazıyla Sadrazam Ferid tarafından emrolunmuştur.
Hüdavendigar Valiliği’nce yazılan 3 Eylül 1908 tarihli bir yazıyla imtiyazı alan şahsın sözleşmeye istinaden gerekli çalışmaları yapmamasından dolayı imtiyazın yeniden Bursa Belediyesi’ne devredilmesi Payitaht’tan talep edilmiştir. Belediye ve vilayet meclisinde bu yönde alınan kararlar vurgulanmıştır. Bunun üzerine 20 Eylül 1909 tarihinde Nezare-i Umur-ü Ticaret ve Nafia Dairesi’nden(Ticaret ve Bayındırlık Bakanlığı) Hüdavendigar Vilayet makamına gönderilen bir yazı ile tereddütlerin dikkate alındığı ve Aşkudereli Süleyman Efendi oğlu Muhammed Ali Ağa’nın elinde bulundurduğu imtiyaz hakkını kendi rızasıyla Bursa Belediyesi’ne devretmek istediğini kendilerine beyan ettiği bildirilmiştir.
Bu şekilde yeniden Bursa Belediyesi uhdesine geçen imtiyaz hakkı ihaleye çıkarılmıştır. Sözleşmeler Fransızca’ya çevrilerek uluslararası şirketlerin de katılmaları öngörülmüştür. İhaleye girmek için dosya alan talep sahiplerinin nerdeyse tamamı Avrupa ülkelerinden olmuştur. Şartnamelerin Fransızca basılıp gelmesi gecikince Rus baden sendikası vekili Vartanyan ve Belçika sendikası vekili Serakyan Efendinin talebi üzerine ihale süresi uzatılmış, ancak diğer şirketler bunun üzerine itirazda bulunmuşlardır. En ilginç itiraz dilekçesi; İsviçre’nin Paun Şehrindeki Braun Paveri şirketinden gönderilmiştir. Dilekçede resmi dilin Türkçe olduğu ve şartnamenin Fransızca’ya çevrilmemesi gerektiği vurgulandıktan sonra, sürenin uzatılmaması, gelen zarfların açılması gerektiği savunulmuştur. 7 şirketin ihaleye girmek için dosya aldığı ihale, kapalı zarf usulüyle 30 Ocak 1910 tarihinde yapılmıştır. İhaleye dosya veren İzmirli Yovaniç Efendi’nin verdiği teklif uygun görülmüş ancak diğer şirketler buna itiraz etmişler, Arsenid Kasid adlı kişinin özellikle ihalenin yapılış usulüne ve bazı kişilerin kayırıldığına, belediye menfaatlerinin gözetilmediğine ilişkin itiraz dilekçesi dikkat çekicidir.
Bununla birlikte Ticaret ve Nafia Nezareti Celilesi’ne (Ticaret ve Bayındırlık Bakanlığı) merkezi İsviçre’nin Baden şehrinde bulunan Browve Kumpanyası adlı şirket 1 Mart 1910 tarihinde yazdığı itiraz yazısında; yapılan tekliflerde gerek belediye ve gerekse halkın menfaatleri gözetilmediği vurgulanmış, taahhüt edilen 500 beygirlik elektrik fabrikasının tramvay ve şehrin aydınlatılmasına yetmeyeceği, bunun en azından 2000 beygir gücünde olması gerektiği, ancak bu şekilde yapılan yatırımın hem belediye adına hem de şirket adına daha karlı olacağı belirtilmiştir. Buradan elde edilecek enerji ile tramvaya binecek yolculardan daha az para alınabileceği, artan kısmın sanayi tarım ve madencilikte kullanılabileceği ifade edilmiş, hatta örnek bir çiftlik kurmayı ve sanayi mektebinde deneme amaçlı kullanımı taahhüt etmiştir. Bu surette masraflar hariç belediyenin an az % 40 kar elde edebileceği vurgulanmıştır.
Bu dilekçeye istinaden Nafia Nezareti ihalede yolsuzluk yapıldığı iddiasıyla inceleme başlatmış, bütün bu gelişmelerden sonra Bursa Elektrik Şirketi murahhas azası Mösyö Gustav Lade’ye devir olunarak 3 Mart 1912 tarihinde sözleşme imzalanmıştır. Ancak şikayetler, itirazlar ve yaşanan bazı tatsız olaylardan ötürü belediye menfaatleri öne sürülerek sözleşme daha sonra tekrar iptal edilmiştir. Daha sonra tekrar yapılan ihale, Oropedi Mauri Matis Efendi adında, merkezi İstanbul Galata’daki İnayet Hanı’nda olan şirket sahibine 12 Temmuz 1913 tarihli imzalanan sözleşme ile devredilmiştir. Aradan bir yıl geçmesine rağmen şartnamede taahhüt edilen çalışmaların, harita ve projelerin teslim edilmemesinden ötürü müddet 2 yıl daha uzatılmıştır.
Ancak işler yine yolunda gitmemiş ve şirket şartname gereklerini yerine getirememiştir. Tramvay hatlarına ait yolların açılıp malzemelerin tamamlanmasına rağmen inşa çalışmasına başlanmadığı konusunda Hüdavendigar Valisi tarafından 1 Mayıs 1916 tarihinde İstanbul’a rapor edilmiş, bunun üzerine Nafia Nezareti(Bayındırlık) 30 Eylül 1916 tarihli yazı ile inceleme başlatarak, inşaatın neden yapılmadığı ve şartnamede yer alan Osmanlı Anonim Şirketi adıyla şirket kurulup kurulmadığının tetkik edilmesini istemiştir.
Tramvaylara elektrik üretecek olan fabrikanın inşasına başlanıp bir kısmı tamamlamış olmasına karşın araya I. Dünya harbi girdi ve Avrupa’dan gelmesi gereken alet edevat ve makineler gelemedi. Diğer yandan, Fransızlarla savaş halinde olmamız dolayısıyla şirket birçok kereler uyarılmış, buna karşın çalışmalar istenilen seviyelere ulaşamamış ve sözleşme feshedilerek imtiyaz tekrar belediyeye verilmiştir.
Bu arada hiç olmazsa şehri aydınlatmayı hedefleyen Bursa Belediyesi, Elektrik Mühendisi Tevfik Bey’i davet edip 19 Mayıs 1916 yılında bir sözleşme imzalar. Sözleşme kapsamında ilk önce Cilimboz Köprüsü üzerinde buharla çalışan bir trübün kurulmuş, ardından bunun yetersiz olduğu anlaşılınca Hükümet Konağı civarından buharla çalışan ikinci bir trübün kurulmuştur. Ancak kısmi enerji ihtiyacını karşılayan bu tesislerin, tramvay işletmesi için oldukça yetersiz olduğu ve hatta şehrin genel ihtiyaçlarına dahi cevap veremediğinden dolayı tüccar Yani Sideraris ve Sivastopolis adındaki kişilere ait buz fabrikasında elektrik üretilip şehre verilmesi amacıyla sahipleriyle 13 Kasım 1921 yılında bir sözleşme imzalanmıştır. Bu sözleşme 7 Mart 1926 yılına değin devam etmiştir.
Tramvaylara elektrik sağlaması amacıyla kurulup daha sonra Haziran 1916 yılında feshedilen Bursa Osmanlı Elektrik Şirketi, dünya harbinden sonra kuruluş sözleşmesinin aslı muhafaza edilmek suretiyle bazı maddelerinde değişiklik yapılarak 23 Haziran 1924 yılında Bursa Cer, Tenvir ve Kuvve-i Muharrike-i Elektrikiye Türk Anonim Şirketi olarak ismiyle birlikte yenilenmiştir. Şirket aynı yıl ilk santral binasını, tramvay depoları ve tamir atölyelerini Muradiye istasyonu yakınında (Bugünkü Tedaş) kurmuştur. İleriki yıllarda bir süre daha Tramvayla ilgili çalışma ve beklentiler devam etmiş ise de elektrik üretimi daha çok şehir aydınlatma ve sanayi eksenli olarak gelişmiş tramvayla ilgili istenilen sonuç bir türlü alınamamıştır. Bir asırlık rüya günümüzde Bursa Büyükşehir Belediyesi’nin ilk örneğini uygulamaya soktuğu Cumhuriyet Caddesi ve uzatılan İncirli Hattı ile gerçekleşmiş oldu. Bundan sonra gerçekleştirilecek olan ilave hatlarla ömürler tüketen uzun bekleyiş mutlu sonla bitecektir. İmzalanan son sözleşme esasına göre tramvay hatlarında bazı değişiklikler yapılmıştır. Buna göre 4’ü mecburi 5’i tercihli olmak üzere 9 hat belirlenmiştir.
Mecburi Hatlar
1- Yeşil’den Başlayıp Ulucami ve Zafer Meydanı’ndan geçip Çekirge’de tamamlanan hat.
2- Demirtaş Paşa’dan başlayıp Hükümet Konağı önünde Yeşil-Çekirge hattına bağlanan hat.
3- Tahıl Caddesi’nden(Tahıl Hanı yanı) başlayıp Mecidiye Caddesi’nin(Fevzi Çakmak Caddesi) ve Meşrutiyet caddesiyle (Cumhuriyet Caddesi) kesiştiği yerden geçerek Yeşil -Çekirge hattına bağlanan hat.
4- Muradiye İstasyonu’ndan (Merinos Tren İstasyonu) başlayıp Çekirge hattına bağlanan hat)
Tercihli hatlarda şirkete mecburiyet verilmediğinden bu hatlar konusunda güzergah belirleme yapılmamıştır.
