Bursa’nın demini alıp size “dergi” yapacağız…

DEM; demlikteki çayın renk ve koku bakımından istediğimiz tada gelmesi, pişirdiğimiz yemeğin kıvamını alması ya da eski dilde soluk(nefes) DEMek, dahası zaman(çağ) ve keyif DEMek… 

 Âşık Veysel bu dünyadan göçmeden toprağa seslenmişti; “Âdemden bu ‘deme’ neslim getirdi / Bana türlü türlü meyve getirdi.”

Çok eskilerde “kan” demek olan dem, zaman içerisinde anlam kaymasına uğrayarak çayda kıvam belirtisi, kırmızılığın karşılığı olarak kullanılmaya başlanmış. Batınilikte dem esrar olarak da bilinirken günümüze şarap içmenin argo kullanımı olarak yansımış… Kimi içkiyi anlatmış dem, kimi zaman onun kokusunu… Dem en çok da geçen zaman ve geçilemeyen ser anlamında kullanılmış… Soluğu tanımlarken, hayatı anlatmış, anı betimlerken sözü geçmiş, en sonunda da “keyif” olduğuna kanaat getirilmiş bir kelime…

Söz müziği şarkıcı Nev’e ait olan ve Erkan Oğur’un perdesiz gitarıyla demlediği Dem isimli şarkıda Nev, şu sözlerle anlatmış Dem’ini…

“Öyle bir dem ki ruhum,
Hiç olayım derken, meğer hep olmuşum.
Kelam edip dertleşip nağmelerle,
Sana da sebep olmuşum…
Bu dem.”

Ahmed Arif ise ‘Hani kurşun sıksan geçmez geceden’ şiirinde demini şöyle almış…

“Yiğit harmanları, yığınaklar,

Kurulmuş çetin dağlarında vatanların.

Dize getirilmiş haydutlar,

Hayınlar, âmâna gelmiş,

Yetim hakkı sorulmuş,

Hesap görülmüş.

Demdir bu…”

Haldun Taner bülbüle dem çektirmiş oyununda… 

“Akasya dallarında bir tek bülbül uzun uzun dem çekiyor.”

Siz nelerden dem vurursunuz kısaca bir düşünün… Deveranıdeminizde(kan dolaşımınızda) hangi dem dolaşır durur? Demliğinizde neler tüter yavaştan? Hangi demdesiniz? Her deminizde neler saklı? Ya da siz kadınlar dem dökerken hangi acıları atarsınız üzerinizden? Bizim derdimiz demlediğimiz her şeyi size sunabilmek olacak. Yeni bir soluk(dem) olma hedefindeyiz. Demimizi hoşgörün.

Uzun lafın kısası bundan böyle Bursa’nın her demini alıp size “dergi” yapmak istiyoruz. Bizi aranıza kabul ettiğiniz için “teşekkürler…”

Şimdi “DEMlenme zamanı…”