Dergi Bursa / EKM-KSM-ARLK 2019 / Sayı 55

28 eğitimin psikolojisi psychology of education İnanmak “Bir şeyi doğru olarak benimsemek, birini doğru sözlü olarak bilmek” anlamına gelir. Psikolojide inanmak hem bebeğin annesine hem annenin bebeğine inanmasıyla filizlenir. Anne karnında hayatına başlayan bebek, içinde yaşadığı ortamın kendisi için en iyi durumda olduğuna inanmak ister, anne de bebeğinin sağlıklı ve güvenli biçimde içinde varlığını sürdürmesine... İnancın anne karnındaki süreci yavaş yavaş başlarken birbirine inanma, birbiri için doğru ebeveyn-doğru çocuk olduğunu hissetme önem kazanır. Doğum anıyla birlikte bebek birini doğru olarak benimsemek aşamasına geçer. Artık her şey ona bakan kişidir, en doğrusudur ve aslında kendisi “o”dur. Anne ve bebek erken dönemde birlikte düşünüp hareket ettiği için ortak bir zihni paylaşır. Konuşmadan birbirlerini anlarlar, birbirlerini en iyi şekilde anladıklarına da inanırlar. Bu dönemde bebek iyi anlaşılıp anneye olan bağlılığını doğruluk ve güvenle destekleyebilirse önce “öteki kişiye”, sonra kendisinden giden bilgileri doğru biçimde aktarıp anlaşılabildiği için kendisine güvenir. Kendine güven, özgüven, güvensizlik gibi konuların ilk deneyimlenme alanı bebekliktir, bu dönemde edinilen bilgiler yaşla birlikte zenginleşir. Güvenin temellerinin atıldığı bebeklik dönemindeki anlaşılamama, yalnız hissetme, güvenememe, değersizlik, yetersizlik ve sevilememe gibi temel duygular ilerleyen dönemde yetişkinin hayatında birer gölge gibi onu takip eder. Zaman zaman bir çok ergen, yetişkin kimseye güvenemediğinden, yalnız kalma endişesinden, anlatsa da anlaşılamayacağına dair korkusundan bahseder. Bu konularda o ergenin-yetişkinin içindeki bebeğin ilk kendine dönük algısını değerlendirmek gerekir. O bebek; “Ben bebekken güvende miydim, inanacak birini bulabildim mi çevremde, bu dünyada huzurlu var olabileceğime inanabildim mi, birilerinin beni destekleyeceğine inanabildim mi” diye sorar. Bu sorular bazen cevapsız, bazen yetersiz kaldığında inancımız cılızlaşır, hayatımızdaki birçok alana yayılır. İnanmak çabuk kırılan, yıpranan bir duygu gibi görünse de inancımız da “çabuk” tazelenir. Çevremizde öteki kişiye ve kişilere karşı güven duyduğumuz alanlar oluşturup, bu ilişkileri sürdürebilirsek kendimize dair inancımız da artacaktır. Birbirini destekleyen bu sistem tıpkı anne-bebek ilişkisi gibi bizi sarıp sarmalar, ihtiyacımız olduğunda cevap verir ve destekler. İnanmak için hiçbir zaman geç değildir... Believing means “embracing something as true, knowing someone as true to his/her word”. Believing in psychology sprouts with the mutual beliefs of the mother and the baby. Starting its life in the mother’s womb, the baby wants to believe that the environment it is in is the best for itself, while the mother wants to believe that the baby is healthy and safe… As the process of belief starts gradually in the mother’s womb, it becomes important to believe in one another and to feel that they are the right parent-child for each other. Starting from the moment of birth, the baby passes onto the stage of adopting someone as true for itself. From then on everything is that person, the right one and in actuality that person is ‘itself’. The mother and the baby share a common mind since they think and act together during this early period. They understand each other without thinking and believe that they understand each other. If the baby is understood well during this period and if it is able to support its dependence to the mother with rightness and trust, it first trusts this “other person” and afterwards itself since the information passed over from it is understood rightly and accurately. Infancy is the first period in life when issues such as confidence, self-confidence, and insecurity are experienced and the knowledge acquired during this time frame gets richer over time. Fundamental emotions during infancy when the foundations for trust are laid down such as being misunderstood, feelings of loneliness, and inability to trust, worthlessness, inadequacy and not being loved follow the individuals like a shadow during the later stages of their lives. Many a time adolescents or adults complain about not being able to trust anyone, about their anxieties of being alone as well as fears of being misunderstood. It is necessary in such cases to evaluate the self-perception of the infant inside that adolescent- adult. That infant asks; “Was I safe as a baby, could I find anyone to believe in around me, did I believe that I can feel at peace in this world or that there would be others to support me”. When these questions are left unanswered or when the answers are insufficient our beliefs wane, spreading over to many different areas of our lives. Even though belief is seen as a frail emotion that is easily worn out, it is actually refreshed “rapidly”. Our belief in ourselves will increase if we are able to create areas around us where we can trust the others and if we can sustain these relationships. This mutually supportive system embraces us just like the mother-baby relationship; it responds to us and supports us when we need it to. It is never too late to believe… Believing in the other Ötekine inanmak Psk. Ayşegül Oğuz Alkış Eğitim Psikolojisi