“Parmak göğü gösterirken yalnızca aptallar parmağa bakar”

Birçok kişiye göre tuhaf biriydi Amelie. Öyle görünüyordu çünkü hayata olan bakış açısı başka insanlarınkinden biraz daha farklıydı. Kendi geliştirdiği oyunlar ve yarattığı küçük mutluluklar, küçük yaşta baş etmek zorunda kaldığı yalnızlığına karşı aldığı önlemlerdi. Evinin banyosunda bulduğu o kutu başka biri için sıradan bir kutu olabilirdi ama Amelie için hayatını değiştirecek bir işaretti. Kutunun içindeki anıların peşine düşmeli ve bu anıları sahibiyle buluşturmalıydı. Eğer bu görevi başarırsa başkalarının hayatına karışmaya ve insanların gizli kahramanı olmaya devam edecekti. Başaramazsa da…

“Only fools look at the finger when it is pointing at the sky”

Amelie was a weird person for many people. She seemed so because her perspective towards life was different than others. The games she developed herself and the small bits and pieces of happiness she created were all precautions against the loneliness she had to cope with at an early age.  The box she found in the bathroom of her house might be just an ordinary box for someone else, but for Amelie it was a life changing sign. She had to go after the memories contained within the box and reunite them with the owner of the box. If she could accomplish this, she was going to continue to meddle in the lives of others and be their hidden heroes. And if she failed…