“Umut” her yerde

En karanlık anında gecenin tam kalbine ışığın doğması ile gözlerdeki endişe ve bilinmezlik korkusunun silinmesidir umut.

Soğuk hava ürpertir beni hep, hoşlanmam fazla ama öylece çıkıverdim bahçeme hırkamı almadan. İçime çektim serin havayı. Sanki tüm evrenin oksijenini doldursam yetmeyecekti ciğerlerime. Her şeyi toplayıp kuytuya çekilmiştim. Tüm dünyayı suçladım ve baktım ki kimsenin umurunda değil. Yüce bir güç bekledim, gelsin her şeyi yoluna soksun diye. Sadece sıkıntı geldi içime ilk başta. Ne yüce bir güç ne bir mucize yoktu.

İçimden bir sürü ses birbirine karıştı. Her zaman öyle olmaz mı? En daraldığın ya da en heyecanlandığın dönemlerde bir sürü ses çınlar beyninde. Mantığım gerçekleri kabullen, bunun başka yolu yok diyor. Aklım hayır bir yol olmalı, hatta bir çok yol olmalı denemelisin diyor. Kalbim ise sessizce senden bahsediyordu; ne olursa olsun “umut” var diyordu.  

Üşümüyorum artık. Belki de alıştım ayazına bahçemin. Bilinmezlikten korkarken anlıyorum senin ne kadar güçlü bir dost olduğunu. Sadece hatırlamaya ihtiyacım var seni. Biliyorum aslında her yerdesin. Bir kitabın sayfasında buldum seni çoğu zaman. Bir melodide, bir yudum huzur bulduğum anlarımda, bazen karşımdakinin dudaklarından çıkacak iki kelimede. Sevgilimin yanında ya da bebeğimin ilk çığlığında akan damladasın.

İçimden gelen o sihirli sese kulak verdim yeniden, gürültü azalmış gibiydi. En güçlü hissettiğim zamanda da en çaresiz durumlarımda da tek gerçek duygum, anladım ki umudumdu. Ona olan inancımla hayallerime ulaşmak için bıkmadan usanmadan çalıştım. Ne bekledim ne buldum dediğimde aslında tam da umut ettiğimi bulduğumu fark ettim. Bazen gelecek ne kadar belirsiz görünse de, çevremdekiler ne kadar karamsar olsa da umudumun ışığı ile o kara bulutları dağıtacak gücü bulurum kendimde.

Herkes güzellikleri hayal eder. Hayallerine ulaşmak için emek ve güçlü bir inanç gereklidir. Hiçbir duygu sonsuza dek sürmez biçim değiştirir. Son ana kadar bitmiş değildir hiçbir şey. Yaptığım en büyük hata yarı yolda vazgeçmek oldu. Şimdi içimdeki ses senden bahsediyor yine “umut” her zaman her yerde diyor. Şarkılar söylemeli git gide yükselen bir sesle, bazen dans etmeli hiç durmadan hayallerinle. Baksana şimdiye kadar  imkansız görünen onca hayalinin birçoğuna ulaştın bile. Düşünüyorum neden dünyadayız diye? Karışık uzun yanıtlara ihtiyacım yok. Sadece yaşamak için. Aşık olmak, gülmek, keşfetmek için. Hayatın her dakikasının kıymetini bilerek öylesine olduğu gibi hissetmek için.

Unutsam da varlığını, sen yanımdan ayrılma. Hatırlat kendini yaşama sıkıca tutunanlara.  Dünyanın herhangi bir yerinde üşüyen minicik yürekleri ısıt. Hızlı ol, zamandan daha hızlı yetiş tüm inancını kaybedenlere. En güzel mutluluk hayallerine sahip çıkmak, bıkmadan usanmadan uğraşmak, sana sahip olmak en güzel mutluluk umudum… Sen; insanın vazgeçemediği bir ilizyon, aynı zamanda en büyük güç kaynağımızsın.

“Umutsuzluk nedeniyle korkup kaçma. Umut umutsuzluğun ötesindedir. Aş, yürü, geç onu. Karanlık geçidin ötesinde ışığı bulacaksın.” Andre Bide