Page 109 - Dergi Bursa Temmuz 2012

107
“manyetik alanlardan uzak tutunuz”
notunu okutturdular yıllarca.
Yapıştırmaları özenle yapıştırıldı
ve albümün ismi itinayla yazıldı
üzerlerine…
TV dünyası renklendikçe sayısı git
gide artan “sanatçılarımızın” da
ağzından düşürmüyordu şu cümle:
“Yeni kasetimde…” Her albüm çıkartan
“sanatçı” plak yerine “kasetim çıktı ya
da çıkıyor” diyordu. Bu deyiş hala da
süregeliyor aslında. CD’si çıkan bir
sanatçı albümünü anlatırken “kaset”
kelimesini kullanıyor hala.
Tek kötü yanı şu anki teknolojiye göre
daha çok yer kaplıyordu kasetler.
Ama bu sayede oda ya da salonların
başköşesine de kuruluyorlardı
kasetliklerle… Bir de kızdırdığı anlar
oluyordu bizleri. Kaset sardı mı kan
tepemize sıçrıyordu. Çoğu zaman
kötü muamele görüp çöpte alıyorlardı
soluğu. Hâlbuki tamiri mümkündü
sarmış kasetleri. Küçük bir ameliyat
ile bant düzeltilir, tekrar sarılıp yerine
takılabilirdi. Bazı durumlarda ise
kasanın değişmesi gerekirdi. Tabi
ki bunun için yetenekli ellere ihtiyaç
duyulurdu çünkü bantı taşırken
düşürmek hastanın kaybına sebebiyet
verebilirdi.
60’lardan 90’ların sonuna kadar
kullanılmış, önce gramofonlarla sonra
CD’lerle rekabet etmiş olan kasetler,
boyutları ortalama olmasına karşın
daha iyi ses kalitesi ve anında kayıt gibi
özellikleri ile hayatımızın unutulmazları
arasına girmişti bile… Manyetik olarak
ses kaydı alan kasetlerin kökeni
Fransızca’daki Cassette kelimesinden
geliyordu. Anlamı ise “küçük kutu” idi.
46’lık, 60’lık, 90’lık ve 120’likleri pek
meşhur olan küçük kutuların; 55, 100
ve 110 gibi ara değerdeki uzunlukları
da mevcuttu. En yaygın kaset türü
olan 46'lık bir kasetin bir yüzü 23,
diğer yüzü ise 23 dakika olmak üzere
toplam 46 dakika olarak tasarlanmıştı.
46 olmasının sebebi ise nam-ı diğer
45’lik plaklardı. Böylece 90'lık bir
kasete 2 albüm sığabilirdi. 100'lük ve
120'lik kasetler ise şeritleri çok ince
olduğundan çok kaliteli teyplerde
çalınmalı veya kayıt edilmeliydiler. Bu
yüzden en çok saran kasetler de onlar
olurdu.
Şimdi ise gigabyte yarışına girmiş
bilgisayar hafızalarına dolan; mp3’ler,
mp4’ler, wma’lar, waw’lar aldı yerini
kasetlerin. Bir CD ya da DVD’nin
içerisine binlercesi sığıyor, albümlere
şarkı muamelesi yapılıyor, şarkıların ve
onları seslendiren sanatçıların değeri
azalıyor bilgisayar ekranlarında. Belki
de bunu düşünmek gerekiyor biraz
da. Kasetler hayatımızdan çıktı çıkalı
sanatçılar ve onların unutulmazları
da değerini kaybediyor. Hepimiz
hafızasında yer etmiş kasetler ise
hoş bir tebessümle anılıyor sadece.
“Eskiden kasetlerimiz vardı, her birisini
ayrı ayrı severdim. Yanımda her yere
götürürdüm.” cümlesi ile yâd ediliyor
sadece…