110
benden aldın, o hep verdi. Sen ne
kadar sakladınsa, o hep en fazlasını
gösterdi.
“Kalbini koyduğu taşların dengesi
bozulduğunda bir adam bir şehre
âşık olur” demişti biri ben daha bu
merdivenin çok uzağındayken.
Seni bu şehirle aldattım, doğru. Onun
koynunda yattım geceleri. Boynundaki
kız kulesini, herkesi kendine âşık etsin
ama en çok beni sevsin diye ona ben
taktım. Efsaneler senin yüzünden
silindiğinde, sabahlara kadar hep onun
yüzüne baktım. Senin için solduran bir
adamdım, oysa o erguvanlar açtı benim
için.
Merdivenin orta yerindeyim. Şimdi
bu şehir senden beklediğim soruyu
soruyor bana. Cevabı kolay; insem de
ona, çıksam da ona varacağım.
Ama bir yere gittiğim yok; burada
durup, bu merdivenin her yerinden,
her basamağından ona bakacağım,
ona neden âşık olduğumu hep aklımda
tutacağım...
Bu merdiven sana benziyor aşkım;
duruşu, en hazırlıksız anımda beni
kendimden alışı, nereye gitsem de
aklımda kalışı, söylermiş gibi yapıp
sırlarını ustaca saklayışı, kollarını
herkese açıp sadece beni kucaklayışı...
Çektiğim fotoğrafların bazılarında
gözleri kapalı çıkmış merdivenin; olup
bitenlere gözünü kapattığı zamanlar
belki onlar.
foto öykü