17
değiştirmiş. Apolyont’tan topyekün
yola çıkan Rumlar içerisinde Mehmet'in
sevgilisi Eleni ve ailesi de varmış.
Bunu öğrenen Mehmet kalabalığın
içerisinde sevdiği kızı Eleni’yi aramaya
başlamış. Tam onu gördüğü sırada
Eleni’nin büyük ağabeyi Yorgi
Mehmet'in yolunu kesip geri dönmesini
ve Eleni’yi unutmasını söylemiş.
"Bizler artık kardeş komşular değil,
düşman iki milletiz. Bu iş asla olmaz!"
demiş. Mehmet sevdasından asla
vazgeçmeyeceğini gerekirse bu uğurda
canını bile vereceğini söylemiş. Bunun
üzerine sinirlenen Yorgi, hançerini
çekip defalarca Mehmet’e saplamış.
Aldığı yaralarla acılar içerisinde
kıvranan Mehmet, son bir gayretle
Eleni ile gizli gizli buluştuğu ulu çınarın
oyuğuna kadar gelmiş. Vücudundan
akan kanlarla çınarın oyuğuna şunları
yazmış: "Canım sevdiğim, sonsuza dek
seni burada bekleyeceğim.” Konvoy
ilerlerken Eleni’nin sırdaşı ve can dostu
Penelopi, Yorgi ile Mehmet arasında
geçen tartışmayı görmüş koşarak
can dostunun yanına giderek bütün
olan biteni anlatmış. Olanları öğrenen
Eleni, bir fırsatını bulup konvoydan
ayrılarak doğruca sevdiğine koşmuş.
Ancak çınarın oyuğuna geldiğinde,
her zaman en mutlu anlarını geçirdiği
bu ulu çınarda biricik sevdiğini kanlar
içerisinde bulmuş. Sevdiğinin başını
kollarına almış, son kez gözlerine
bakmış, hıçkırıklar içerisinde ağlayarak
"Az sonra kavuşacağız ve sonsuza
dek bu çınarın oyuğu olacak yuvamız.
Bu çınar var oldukça sonsuza dek
yaşayacak sevdamız..." demiş. Daha
sonra belinden çözdüğü kuşağının
bir ucunu çınarın bir dalına, diğer
ucunu da boynuna geçirerek oracıkta
canına kıymış. Efsaneye göre; ulu
çınar bu hazin öykünün ardından kanlı
gözyaşları dökmeye başlamış ve göl
bu şekilde meydana gelmiş. Güneş
onlar için her gün kızıl olarak batmış.
Onları anmış, en nihayetinde çınar
ağlasa da güneş her gün batmaya
devam etmiş ama çınar da aşkları da
baki kalmış… Bu çınarın gövdesinden
bugün hala özsuyu akıyor. Ya da belki
de gözyaşı…
