88
bakış açısı
point of view
“Aristoteles’in
dediği gibi her
sanatın taklit ettiği
bir şey vardır.
Örneğin şiir sanatı
sözü, resim sanatı
doğayı taklit
eder. Tiyatronun
taklit ettiği şey de
eylemdir.”
“Just like
Aristoteles
said, every art
form imitates
something. For
example the poetic
art imitates the
word, the art of
painting imitates
nature. And it is
action that the
theater imitates.”
Aristo, Poetika’nın sonlarına
doğru destanla tiyatro arasında
bir kıyaslama yapıyor. Hangisi
daha üstün diye sorup önce bu
iki sanatı birbirine denk görüyor.
Daha sonra ise tiyatronun
sahne üzerinde, insanlar
tarafından başka insanlara,
eylem halinde sunulduğu için,
seyirciyle birebir iletişim kuran
bir sanat olması nedeniyle daha
değerli olduğuna karar veriyor.
Biz yirmi birinci yüzyılın son
çeyreğinde modern akımların
Türkiye’de tanınıp uygulanmaya
başlamasından sonra bu
hareket yapısı metinlerin içinde
başka şekillerde yer bulmaya
başladı kendine. Metin başka,
eylem başka bir yerde olmaya
başladı.
Tiyatro gibi sinema da
hareket içeren bir sanat.
Öyle… Hatta bugün geldiğimiz
noktada, 1900’lü yılların
başından itibaren özellikle
50’li yıllarda tiyatro ve sinema
sanatları iç içe girdi. Çünkü
tiyatro, sinemayı kendi içinde
var etmeye başladı. Örneğin
politik tiyatronun yaratıcısı
blending in the 20th century
resulted in the illusion that the
style of these two art forms is the
same. However, the language of
the art of theater is infinite. You
can do anything you want as
long as you are able to reconcile
with the audience.
This reconciliation is
possible only through
the correct execution of
action?
Everyone carries a world within
themselves and the actor/
actress does not have to perform
additional movements if the
text of the play addresses that
world. For example, a painter
does not draw all the lines in
a drawing. It is the seeing eye
that completes the line that has
been left out. Similarly, theater
also does not have to depict
everything literally if a proper
action planning is made. A
man on a single stool can tell
six or seven different stories.
Not everything has to be acted
out, the mis-en-scene created
as such will be enough for the
audience. Because a sentence
can and should put forth the
action. The actor/actress does
not have to repeat that action
physically on stage. However,
