Page 76 - Dergi Bursa Nisan 2013

74
teknoloji
Ahmet Yılmaz
Bilgisayar Programcısı
2006 yılında Jack Dorsey "tvit"
kelimesinden şimdiki microblogların
babası diyebileceğimiz ve bizim birkaç
sene önce ülkece sıklıkla kullanmaya
başladığımız Twitter isimli bir site
yarattı ki "tvit" kelimesi anlamını yitirip
"twit"e dönüştü. Muhtemelendir ki
İngilizce konuşanlar için tvit deyince
akla gelen ilk şey "kuş cıvıltısı" yerine
"paylaşım"dır...
Şimdi şu gezegenin internet deryasında
bulunan Twitter eyaletinde birbirini
tanıyan veya tanımayan artık milyon
ile ifade edebileceğiniz sayıda kişi
saniye denilen zaman kavramında
bile dudak uçuklatacak kadar çok
twit’ler paylaşıyor. Twitter "gürce akan
bir nehir" edası ile hiç durmadan
akarken, sevgili sitenin serverlarında
bulunan ufacık bir harddisk üzerinde
saklanan kb seviyesinde olan bir
bilgi paylaşımının nasıl sınırsız bir
kişi yoğunluğuna ulaşabileceğini ve
aslında 140 karakter ile oldukça fazla
şey anlatılabileceğini biz kullanıcılarına
ispat etmeye devam ediyor. Twitter
günümüz internet insanları tarafından
birçok amaçla kullanılıyor; milyonlarca
blog yazarı her gün bloguna kısa
güncellemeler geçmek yerine
yazacakları ufak paylaşımları, linkleri,
fotoğrafları, videoları ve daha birçok
ayrıntıyı 140 karakter kalıbına sığdırıyor
ve yayınlayıp, bloglarına daha uzun
metinlerini saklıyorlar.
Twitter'da sadece blog yazarları
paylaşımda bulunmuyor elbette
paylaşımı seven her insan evladının
sevdiği-seveceği bir mecra. Birçok
firma güncelleme kutusunu reklam
aracı olarak kullandığı gibi yazılı ve
görsel medya son dakika haberlerini
twit olarak geçerken aynı zamanda
takip ettikleri sosyal medya insanlarının
paylaşımlarından haberler yaratıyorlar.
Bazen gönderilen bir cümle o
kadar geniş kitleleri uyandırıyor,
meraklandırıyor, sevindiriyor ki insanın
şaşması elde değil. Her ne kadar az bir
rolü olduğunu düşünsem de Twitter'ın
Arap devrimi konusunda oynadığı rol
yadsınamayan bir örnek olarak da
öylece orada duruyor. Bir deprem
sırasında hiçbir haber kaynağında
depremin şiddeti ve yeri hakkında bilgi
alınamazken yine insanlar öğrendikleri
ilk bilgiyi Twitter üzerinden geçiyor.
Elbette "şu an mutfakta yemek
yiyorum, otobüs çok kalabalık, yeni
saç şeklimi fotoğrafta paylaşıyorum,
babamla kavga ettik" gibi kişisel
hayat güncellemeleri de olmuyor
değil ki olmaması zaten garip olurdu
ve zaten paylaşım sınırı olmayan bir
nehirden geçecek olan balıkların
şekil ve boyutlarına da sizin karar
veremeyeceğiniz gibi başka nehirlere
gitme özgürlüğü de yine cebinizde
"bonus" olarak saklı duruyor...
İnsan çoğu zaman dertlerini, anlatacaklarını kısa sürede en az kelime ile anlatmayı sever. İnsanın
en kısa halde içindekini yazıya dökme isteği üşengeçlik olarak sayılabildiği gibi pratiklik ve gereksiz
cümle curcunasından sakınma olarak da kabul edilebilir. Cep telefonlarının ilk yıllarında ki SMS
çılgınlığı bu rahat ve pratik iletişim kurma yönteminin cazibesinden dolayıdır.
Twitter eyaleti