Page 74 - Dergi Bursa Nisan 2013

72
çizgi üstü
Yazı ve çizimler:
Gökay Öngör
Genç adam, kendisine verilen bu
yaşam ile ne yapması gerektiğini tam
olarak bilemiyordu. Birçok hayatlar
görüyordu etrafında. Hayatlar, telaş
içinde, bir duygudan diğerine geçişlerle
akıp gidiyordu. Hiçbir duyguda uzun
süre kalınamıyordu. Bir rüzgar hızıyla
kararlar alınıyor, bir fırtınayla geliyordu
pişmanlıklar. Aldığımız kararlar,
yalnızca “o an için doğru” oluyordu.
Bir heyecanla insanlar bir araya
geliyor, bir çaresizlik içinde yollar
ayrılıyordu. Bazı hayatlarsa tek başına
harcanıyordu. Tam olarak kendini ifade
edememiş benlikler, kimse onları tam
olarak tanıyamadan yok oluyorlardı.
Geride ne bıraktıklarını yalnızca Tanrı
biliyordu.
Birçok insan, gençlere tavsiyede
bulunuyordu. Kendi acı deneyimlerini
gençler de yaşamasın istiyorlardı.
Yalnız, kimse yaşamın tek bir yolunu-
yöntemini söyleyemiyordu. Doğaldı bu.
Çünkü yaşam, sizin önünüze getirdiği
şeyler ve sizin yapabildiklerinizle
sınırlıydı. Veya sınırları alabildiğine
genişliyordu bazen. Öyleyse ne
yapmalıydı? Genç adam, kendisi
olmak dışında bir hedefi olamayacağını
görüyordu. Kendisinden kopuk,
başkalarınca konmuş hedeflere,
rakamlara ulaşmaya gücü yoktu. Çünkü
sınırlılıklarını biliyordu. Akşam ile gece
arasında bir saatte, Nalbantoğlu’nda,
bir kafede oturmuş, geniş bir camın
arkasından sokağı seyrediyordu şimdi.
Sert bir rüzgar yağmuru savuruyordu
sokağa. Rüzgar ve yağmur, ayakkabı
mağazalarının önünden hızla geçiyorlar,
sokağın sonuna dek gidiyorlardı. Tek
tük insanlar da yürüyordu sokakta.
Hepsi sınırlı yaşamlarına bugün de
bir şeyler tıkıştırmışlar, ellerindeki
poşetlerle, çantalarla yürüyorlardı. Ne
genç adam ne de onlar bu biten güne
ne sığdırabildiklerini biliyorlardı.
İnsan, yaşamının sınırlı olduğunun bilincinde olan tek canlıydı. Diğer hiçbir canlı varlık, böyle bir bilgiye
sahip değildi. Demek ki, insandan kendisine verilen bu süreyi bir şeylerle doldurması isteniyordu.
Yoksa böyle bir hatırlatmaya gerek kalır mıydı?
Sınırlı bir yaşam