Page 93 - Dergi Bursa Eylül 2012

91
Batmakta olan güneş son kez Atatürk
Caddesi’ni aydınlatıyordu. Ulu Cami,
minareleri, çevresinde yürüyenler ve
oturanlar, herkes ve her şey daha canlı
bir şekilde görülebiliyordu şimdi. Bir
süre durup seyretti genç adam. Bu
şehri seviyordu. Buradayken kendini
rahat ve özgür hissediyordu… Hangi
sokakların günün her saati dost, hangi
caddelerin insan sıcaklığı taşıdığını
bilirdi çünkü. Çok iyi bir arkadaşınızın
yanında nasıl teklifsiz davranırsanız,
genç adam da bu şehirde öyle yürürdü.
Altıparmak Caddesi’nin sonuna kadar
gelmişti artık. Sonunda ani bir kararla
stadyum alanına saptı. Ağaçları
ve insanları seyretmek arzusuyla
Kültürpark’a attı kendini. En iyisi
bu güzel Temmuz gününü, güneşi
burada batırarak sonlandırmaktı…
Özgürlük denilen şeyin sınırları çok
geniş ve belirsizdi belki; herkese göre
değişiyordu. Fakat genç adam, şu
anda hissettiği şeyi ifade etmek için de
başka bir kelime bulamıyordu!