39
We unavoidably leave behind destitute memories while rolling around the required and imperative changes of the universe.
Just like occupations that once took center stage in life but today cannot even be remembered… Just like the ice that was
brought down from the peak of Uludağ under many hardships and the “Buzcular” (Icemen), deemed the “spiritual owners
of the ice on Uludağ” by the sultan, who went all the way to carry the ice from the mountains to Bursa and from there to
Istanbul…
The faithful entrust of “Buzcular” (Icemen)
Evrenin hem gerekli hem de zorunlu değişimleri içinde yuvarlanıp giderken, ister istemez ardımızda boynu
bükük hatıralar bırakıyoruz. Tıpkı bir zamanlar hayatın tam ortasında olup bugün adı bile anılmayan meslekler
gibi… Bir zamanlar Uludağ’ın zirvesinden bin bir zorlukla getirtilen buzlar ve onları her türlü imkânsızlığa
meydan okuyup dağları aşarak Bursa’ya oradan da İstanbul’a kavuşturan, padişahın “Uludağ’daki karların
manevi sahibi” fermanı verdiği “Buzcular” gibi…
Yazı /
Text:
Ferhan Petek
“Buzcular”ın vefalı emaneti
