43
LUT GÖLÜ’nün çevresindeki beyaz
tuz kayaları, yoğun bir bilinç akışıyla
Pamukkale’ye götürdü beni. Yıllar
önce benzer bir mevsimde ilk kez
görmüştüm Pamukkale’yi. Doğal
görünümünden çok etkilenmiştim. Bu
kez ise Arapların Lut Peygamber’den
dolayı “Lut Gölü”; batılıların ise
içerisinde canlı bulunmaması nedeniyle
“Ölü Deniz” olarak isimlendirdikleri
600 kilometrekarelik bir göldü
karşımızdaki... Ölü Deniz ismi, daha
yumuşak bir isim olabilecek Pamuk
Deniz’e dönüştürülebilir mi düşünden
rehberimizin sesiyle uyandım.
Arkamızda yolun karşısındaki tepe
üstündeki insan heykeline benzeyen
doğal kaya yontularının öyküsü
anlatılmaya başlanmıştı. Anlatılanlar,
belleğimizde Lut Peygamber’in taşa
dönüşmüş karısını canlandırdı. Akdeniz
yüzeyinden yaklaşık 400 m. alçakta
olan gölün en derin yeri 400 metrede.
Yani göl tabanı deniz yüzeyinden
yaklaşık 800 m. derinde. Diğer bir
deyişle dünyanın tabanındayız...
Gölün kuşbakışı fotoğraflarının
çekiminden sonra herkes otobüsteki
yerini aldı. Rehberimiz, Doğu
Afrika’daki Assal Gölü’nden (tuzluluk
oranı %35) sonra dünyanın 2. derecede
tuzlu gölü olduğunu anlatmaya başladı.
Tuzluluk oranı % 30 dolayında olan
Ölü Deniz, Akdeniz’den 10 kat daha
tuzluymuş. Akarsularla beslenmeyen
gölün aşırı tuzlu oluşu ise sürekli
buharlaşmasına bağlı... Küresel
ısınmanın yol açtığı buharlaşma,
eskiden yıllık 18 cm olan su seviyesi
çekilmesini günümüzde 50 cm.’ye
kadar çıkartmış... Bu artışa, göle
sahip olan İsrail ve Ürdün’ün içme
suyu gereksiniminin artışı da katkıda
bulunuyormuş. Tüm bu nedenlere bağlı
olarak 30 yıl sonra gölün kuruyarak yok
olabileceği düşünülüyor. Bu olasılığa
karşı göle komşu ülkeler bazı önlemler
almaya çalışıyorlar.
Göl kenarını izleyen yolla kısa bir süre
sonra göle giriş tesislerine ulaştık.
Bizi korumakla görevli ancak sıklıkla
kaybolan, en sonunda bizim kollayıp
koruduğumuz bedevi kökenli polisimizi
izleyerek göl kenarına ulaştık. 80 km.
genişlikteki göl içerisinde yarı oturur
