84
evrensel sanat
resim ve oymacılıkla hayatını kazanırdı,
annesi ise Aragonlu küçük soylu bir
aileden geliyordu. 14 yaşlarındayken
yerel bir sanatçı olan José Luzan’ın
yanına çırak olarak verildi ve burada
dört sene asistanlık yaptı. 18 yaşına
girmeden Madrid’e gitti ve orada bir
başka Aragon’lu ressam Francisco
Bayeu’nın dikkatini çekmeyi başardı.
Daha sonra kız kardeşini eş olarak
aldığı Bayeu ile aralarındaki etkileşim
Goya’nın erken sanatı üzerinde büyük
tesire yol açtığı gibi, kendisine kimi
sanat toplantılarına katılma ve yeni bir
çevre edinme şansı sağladı. Rococo
ekolünün baskın olduğu bu sanatsal
ortamdan sonra, 1771 senesinde
İtalya’ya gitti ve yaklaşık bir yıl kadar
kaldı. Bu arada Parma Akademisi’nin
düzenlediği yarışmayı kazanarak
şöhretini arttırdı. İspanya’ya dönüşünde
artık ünlü ve bilinen bir ressamdı. Bazı
manastırların fresko çalışmalarından
sonra, artık kendisinden bir asır evvel
yaşamış Velazquez’den bu yana en
muhteşem eserleri yaratacak sanatsal
olgunluğuna ulaşmıştı Goya.
1786’da, kırk yaşında iken Kral III.
Charles’ın emrine girdi ve bir süre
sonra imparatorluğun baş ressamı
unvanını taşımaya başladı. Güney
İspanya’ya gezmeye gittiği 1792
senesi Goya’nın hayatında bir dönüm
noktasıydı. Bu yolculuk sırasında ardı
ardına geçirdiği ciddi hastalıklar işitme
duyusunu tümüyle kaybetmesine yol
açtı ve içine düştüğü derin karamsarlık
hissi eserlerinde işlediği konulara
da yansıdı. Yaşadığı bunalımların
şiddetiyle ruhu kavrulurken, güzel bir
dul olan Alba Düşesi ile yaşadığı aşkın
ortaya çıkmasının yarattığı skandal
ve ardından Napoleon komutasındaki
Fransız askerlerinin İspanya’yı işgal
etmesi sonucu yeni ruhsal sarsıntılar
geçirdi. Bir vatansever olarak Fransız
askerlerinin İspanyol vatandaşlarına
yaşattığı zulüm ve acıları bizzat
gözlemleyerek daha da karanlık bir
karaktere büründü ve bunu özellikle
küçük çizim serileriyle kâğıda döktü.
1815 yılında Goya kendisini toplum
hayatından hemen hemen soyutlamış
gibiydi, artık yalnızca arkadaşları ve
kendisi için resim yapıyordu.
