39
bir parçasıydı. Önceleri
uzun kasa tipli, çoğu “Milli
Kasa” olarak da bilinen tahta
karoserli, ancak 6 yolcuya
yetecek otobüsler vardı.
Kasaları uzundu ama uzun
mesafelere dayanacak kadar
güçlü oldukları söylenemezdi.
Yük kamyonlarından bozma,
yurt dışından gelen şaselerle
şoför mahalli ve oturma
grupları elde edilen kendi
halinde araçlardı bunlar. Bu
halleriyle bile Bursa otomotiv
sektörünün temellerini
atmayı başarmışlardı. Ulaşım
sektöründeki bu hareketlenme
yeni bir mesleğin, yeni bir
iş alanının doğmasına da
sebep olmuştu. Artık araçlar
ve taşıdıkları canlar, devletin
açtığı kurslarla sertifikalarını
alıp bu mesleği icra etmeye
hak kazanan şoförlere
emanetti. Milli Kasa denilen
tahta karoserli otomobillerdi.
Tomruk
“Zaman yolcusu
kalmasın!”
Otomotiv sektörüyle birlikte
genişleyen yollar, gelişen
otobüsçülük ve yolcu
taşımacılığı “garaj”ların da
dönemini başlattı. Çoğunluklu
olarak Ulu Cami ve Belediye
civarında garajlar kuruldu.
Ulu Cami’nin hemen önünde
Çınaraltı Garajı, Ünlü Cadde’de
Anadolu Garajı, Mavi Köşe’de
Akın Garajı gibi birbirinden
bağımsız garajlar açıldı. Tabi
bir de otobüs firmaları…
Bursa’nın belli semtlerindeki
belli noktalardan hareket eden
otobüs firmaları vardı. Ancak
her biri yine belli noktalarla
sınırlıydı. Örneğin Beyaz
Otobüsler firması yalnızca
Karacabey’e sefer yapıyordu.
Koza Han önünden kalkan
Özen Firması’nın ise Ankara,
Mudanya, Tirilye seferleri
bulunuyordu. Birden çok garaj
ve her biri farklı yönlere giden
birden çok otobüs firması…
Bu kendiliğinden doğan
rekabet ortamı, araçların
konforuna da yansıdı. Daha
çok müşteri kazanmak ve
öncelikli tercih olmak isteyen
otobüs firmaları imkanları
dahilinde en rahat, en büyük
ve en güvenli otobüslerle
çalışmaya başladılar. Ancak bu
çeşitlilik ve dağınıklık ulaşım
sektöründe bir kaosa da
neden olmak üzereydi.
Independent garages were
established such as the Çınaraltı
Garage was right in front of the
Grand Mosque, Anadolu Garage
was located on the Ünlü Street
as well as Akın Garage at the
Blue Corner… There were bus
companies the buses of which
departed from certain points in
various neighborhoods of Bursa.
However, each was still limited
with certain points. For instance,
the White Buses company made
trips only to Karacabey. Whereas
the Özen Company, the buses
of which departed from right
in front of the Koza Han, made
trips to Ankara, Mudanya, Tirilye.
Several garages and many bus
companies with buses going
in many different directions…
This competition that emerged
naturally was also reflected in
the comfort of the vehicles. Bus
companies that wanted to reach
more customers and be preferred
started working with buses that
were larger, more comfortable
and safer. However, this diversity
and variety was about to force
the transportation sector into a
chaos.
Garage of memories…
The rapid period of development
that took place during the 1940’s
resulted in the acknowledgement
of the need to build a large
garage at a more central region
of the city in the 1950’s instead
of the large number of smaller
terminals most of which were
