100
havadan sudan
SOĞUK HAVA ürpertir beni hep,
hoşlanmam fazla ama öylece
çıkıverdim bahçeme hırkamı almadan.
İçime çektim serin havayı. Sanki
tüm evrenin oksijenini doldursam
yetmeyecekti ciğerlerime. Her şeyi
toplayıp kuytuya çekilmiştim. Tüm
dünyayı suçladım ve baktım ki
kimsenin umurunda değil. Yüce bir
güç bekledim, gelsin her şeyi yoluna
soksun diye. Sadece sıkıntı geldi içime
ilk başta. Ne yüce bir güç ne bir mucize
yoktu.
İçimden bir sürü ses birbirine karıştı.
Her zaman öyle olmaz mı? En
daraldığın ya da en heyecanlandığın
dönemlerde bir sürü ses çınlar
beyninde. Mantığım gerçekleri
kabullen, bunun başka yolu yok diyor.
Aklım hayır bir yol olmalı, hatta bir çok
yol olmalı denemelisin diyor. Kalbim
ise sessizce senden bahsediyordu; ne
olursa olsun “umut” var diyordu.
Üşümüyorum artık. Belki de alıştım
ayazına bahçemin. Bilinmezlikten
korkarken anlıyorum senin ne kadar
güçlü bir dost olduğunu. Sadece
hatırlamaya ihtiyacım var seni.
Biliyorum aslında her yerdesin. Bir
kitabın sayfasında buldum seni çoğu
zaman. Bir melodide, bir yudum
huzur bulduğum anlarımda, bazen
karşımdakinin dudaklarından çıkacak
iki kelimede. Sevgilimin yanında ya
da bebeğimin ilk çığlığında akan
damladasın.
İçimden gelen o sihirli sese kulak
verdim yeniden, gürültü azalmış gibiydi.
En güçlü hissettiğim zamanda da en
çaresiz durumlarımda da tek gerçek
duygum, anladım ki umudumdu. Ona
olan inancımla hayallerime ulaşmak
için bıkmadan usanmadan çalıştım. Ne
bekledim ne buldum dediğimde aslında
tam da umut ettiğimi bulduğumu fark
ettim. Bazen gelecek ne kadar belirsiz
görünse de, çevremdekiler ne kadar
karamsar olsa da umudumun ışığı ile o
kara bulutları dağıtacak gücü bulurum
kendimde.
Herkes güzellikleri hayal eder.
Hayallerine ulaşmak için emek ve
güçlü bir inanç gereklidir. Hiçbir duygu
sonsuza dek sürmez biçim değiştirir.
Son ana kadar bitmiş değildir hiçbir
şey. Yaptığım en büyük hata yarı
yolda vazgeçmek oldu. Şimdi içimdeki
ses senden bahsediyor yine “umut”
her zaman her yerde diyor. Şarkılar
söylemeli git gide yükselen bir sesle,
bazen dans etmeli hiç durmadan
hayallerinle. Baksana şimdiye kadar
imkansız görünen onca hayalinin
birçoğuna ulaştın bile. Düşünüyorum
neden dünyadayız diye? Karışık
uzun yanıtlara ihtiyacım yok. Sadece
yaşamak için. Aşık olmak, gülmek,
keşfetmek için. Hayatın her dakikasının
kıymetini bilerek öylesine olduğu gibi
hissetmek için.
Unutsam da varlığını, sen yanımdan
ayrılma. Hatırlat kendini yaşama sıkıca
tutunanlara. Dünyanın herhangi bir
yerinde üşüyen minicik yürekleri ısıt.
Hızlı ol, zamandan daha hızlı yetiş
tüm inancını kaybedenlere. En güzel
mutluluk hayallerine sahip çıkmak,
bıkmadan usanmadan uğraşmak,
sana sahip olmak en güzel mutluluk
umudum... Sen; insanın vazgeçemediği
bir ilizyon, aynı zamanda en büyük güç
kaynağımızsın.
“Umutsuzluk nedeniyle korkup kaçma.
Umut umutsuzluğun ötesindedir.
Aş, yürü, geç onu. Karanlık geçidin
ötesinde ışığı bulacaksın.”
Andre Bide
Nazan Aşkalli
En karanlık anda gecenin tam kalbine ışığın
doğması ile gözlerdeki endişe ve bilinmezlik
korkusunun silinmesidir umut.
“Umut” her yerde
