104
eğitimin psikolojisi
Psk. Ayşegül Alkış
“SEN YAPAMAZSIN, bak kardeşin nasıl
yaptı, ben artık senin annen-baban
değilim, bu kadar çalışmayla ancak
bu olur, ben sana dememiş miydim...”
Ne kadar tanıdık geliyor değil mi bu
cümleler?
Öncelikle düşünmemiz gereken şu: “Bu
hayatta ben çocuğuma güvenmezsem,
ben de desteğimi kesersem kim
güvenir? Ben ona umut bağlamazsam
kim bağlar?” Bu düşünceden yola
çıktığımızda çocuğumuzun hayatında
ne kadar önemli olduğumuzu
görebiliyoruz. Bir sözümüzle onları
cesaretlendiriyor, diğer bir sözümüzle
küstürüyoruz.
Bir çocuk psikoloğu olarak çocuklardan
öğrendiğim, kendilerine söylendiğinde
en mutlu oldukları cümleler şunlar:
İyi ki varsın.
İyi ki benim kızım-oğlumsun.
Sana güveniyorum.
Sonuç ne olursa olsun yanındayım.
Yapabileceğim bir şey olursa hemen
söyle, ben buradayım.
Aslında, baktığımızda bu cümleler
hepimiz için değerli olduğumuzu
hissettirici cümleler. Bir de çocuklarımız
bunları bizden duyduğunda kendilerini
çok daha değerli, istenir ve sevilir
hissediyorlar. Bu sayede yeniden
hayal kurup yeniden hayalleri için
çabalıyorlar.
Çocuklarımızın hayalleri de çok
küçük yaşlarda yeşermeye başlıyor.
“Polis olacağım, doktor olacağım,
öğretmen olacağım, bilim adamı,
astronot, şarkıcı vb.” diye listemiz
uzayıp gidiyor. Mesleğinde başarılı
birçok kişiye bakıldığında daha küçük
yaşlarda hayallerinin ilk ipuçlarını
verdiklerini görebiliyoruz. Bu nedenleri
hayallerini küçümsemek yerine, yaşına
uygun o hayaliyle ilgili destek olmak
gerekiyor. Mesela doktor olmak isteyen
çocuğunuza bir iskelet oyuncağı ya da
organlar oyuncağı almak, öğretmen
olmak isteyen çocuğunuza yazı
tahtası almak, astronot olmak isteyen
çocuğunuza uzay haritası almak, bilim
adamı olmak isteyen çocuğunuza
deney setleri almak küçük birer adım
olabilir.
En destekleyici olan yol ise aile
sohbetleri içinde umutlara yer
verilmesidir. Sohbet içinde “doktor
olsan ne yapardın, avukat olsan kimi
savunmak isterdin, nasıl bir bilim adamı
olurdun, ne incelemek isterdin” gibi
daha ayrıntılı ama merak uyandırıcı
sorular gerçekten bu durumla da
ilgilendiğinizi gösterecektir. Yetişkinlere
bile “büyük ikramiye çıksa ne
yapardın” diye sorulduğunda sıcak bir
gülümseme yayılır yüzlerine. Bu ifadeyi
güzel küçük yüzlerde görmek istemez
miydiniz?
Çocuklarımızın hayatlarına baktığımızda hep umut
dolu olduklarını, yetişkinlerden daha çabuk sorunların
üstesinden gelebildiklerini görebiliyoruz. Fakat biz
yetişkinler olarak onların bu umutlarını da hemen
söndürüveriyoruz!
Küçüklerin
büyük umutları
