123
Bugün kayda değer en önemli
parçalarını barındıran, Elgin
Mermerleri olarak bilinen ve
sökülüp götürülmesi büyük
eleştirilere konu olan bu paha
biçilmez koleksiyon, halen
Londra’da British Museum’da
sergilenmekte.
Erechtheion ise bölgenin
en kutsal yerinde Poseidon
ve Athena’ya ithaf edilen bir
tapınak. Yazının girişinde
bahsettiğim yarışmanın
burada olduğu rivayet ediliyor.
Athena’nın yarattığı zeytin
ağacını temsilen aynı yerde
tapınağın hemen yanında
bir zeytin ağacı mevcut.
Parthenon’un kuzeyindeki bu
tapınağın doğudaki kolonları
iyonik tarzda inşa edilmişken,
güneydeki kolonlar yerine
kadın figürlü karyatidler
(heykeller) kullanılmış.
Tapınakta bulunan heykeller
kopya. Her biri farklı surat
ifadelerine sahip bu 6
karyatidin orijinalleri Akropolis
Müzesi’nde sergilenmekte.
Sonuçta Atina’ya giden
herkes bir şekilde mutlaka
Akropolis’i ziyaret ediyor. Siz
de gideceksiniz. Tek başınıza
gidip sadece tapınakları
ve güzel Atina manzarasını
seyredip dönmek de bir
alternatif belki ama ideali
bu değil. Rehberli yürüyüş
turlarında yapıları tarihi ve
mitolojik öyküleri eşliğinde
dinlemek çok farklı. Şiddetle
öneririm.
Akropolis çıkışında geldiğiniz
yöne değil de batıya doğru
yönelirseniz Atina’da
gün batımının en güzel
izlendiği noktalardan birini
Arios Pagos’u yani Mars
Tepesi’ni bulacaksınız. Turist
kalabalığına karışıp kızıla
bürünmüş Akropolis ile “selfie”
çektirmek için en doğru
noktadasınız. Manzaraya dalıp
adım attığınız yerleri ihmal
etmeyin, özellikle bu tepedeki
kayalar son derece kaygan.
Aman dikkat.
Mars Tepesi’nin eteklerinden
aşağı doğru uzanan bölge ise
günümüzde bir tür açıkhava
müzesine dönüşmüş olan Antik
Agora. M.Ö. 600 yıllarından
itibaren Atina’nın günlük
hayatının kalbi Agora’da
atarmış. Şehir konseyinin
demokratik kararlarını aldığı,
yurttaşların toplanıp ticari,
politik ve sanatsal aktivitelerini,
eğitim ve spor müsabakalarını
gerçekleştirdiği merkez
burasıymış. Sokrates’in ve
Pluton’un yürüdüğü antik
yollarda yürümek ilginç bir
deneyim. Burada çoğunluğu
kalıntıdan öteye gitmeyen
the Balkans and Anatolia is
reflected on the plates. Greens,
salads, side dishes, sea foods
are wonderful and still natural.
Artichokes, okra, mashed broad
beans and stuffed vine leaves
are common tastes. Of course
this is not all. For example caciki:
cacık as we know it. It is always
prepared with garlic. Tzatziki
is dry cacık. Feta Cheese: the
traditional white cheese that we
know. Greek Salad: neighbor
version of the shepherd salad.
Other familiar tastes: keftedes
(köfte/meatball), dolmades
(dolma/stuffed vine leaves),
moussaka (musakka/mousaka),
homus (humus), fasolada (dried
beans), boureki (börek/pastry).
İmambayıldı has the same name
but whereas we add tomato and
tomato sauce over eggplant
and onions, in Greece grated
cheese is added over it. They
cook mücver (vegetable patty)
really well with pumpkin and other
vegetables. It is known by the
name of “kreminidokeftedes”.
As usual my favorite is dried
tomatoes. This tasty gift of nature
has been used very successfully
by Greek chefs. I think it is smoke
dried and it gives a great taste
and color to every salad it is
placed in when used together
with olive oil. You might say it is
culinary bliss. Of course there
is Souvlaki (Souflaki). One of
the most famous meat dishes.
We can say grilled pig meat on
skewers. You can also find it
made with lamb meat. Sikotakia:
chicken liver. Gyros: Döner.
Chicken and pig meat are most
common ones. Fish: now here
is another menu that can make
every Turk happy even if they do
not know any foreign language.
Barbounia tiganita, garides,
kalamarika, kefali, barbuni are
dishes that we can understand
at the first read. We can also find
lots of different types of octopus
and shrimp. Of course we should
not miss the desserts. Kavala
Cookie and the traditional basic
cookie are very famous. The gum
mastic flavored one is a plus.
Gum mastic is liked throughout
Greece and is especially
common in Thessaloniki. Of
course we can find gum mastic
only in the Aegean region in
the whole world. Even though
pastries are not too common, one
can always find dry baklava.
And of course taverns and
rembetiko, Aegean songs and
cuisine go hand in hand with
uzo. The close friend of Rakı
together with the Mediterranean
Arak. There are similar drinks
at 40 different nations with forty
different names but the rakı table
is ours. Now when we say ours
we mean both coasts of the
Aegean. We can safely state that
saving the world or being part of
a ground-shaking fun after the
first glass happens only in Turkey
and Greece. In conclusion, let the
winds of the Aegean hit your face
and the sounds of bouzouki ring
your ear. Have fun, make new
friends and enjoy a Turkish coffee
with its Greek name afterwards.
Bon appetite.
