103
Ateşin kızı: Buika
Daughter of fire: Buika
Aşkın sesi, hüznün melodisi, müziğin ortak dili…
Birçok isimle anılsa da tam anlamıyla bir tarifi
yapılamıyor, hiçbir kategoriye sığdırılamıyor Buika.
Büyülü ve dumanlı sesi, hissederek söylediği
şarkılarla, herkesin yüreğine dokunuyor.
The voice of love, the melody of sorrow, the common
language of music... Although it is referred with many
names, there is no accurate description, and Buika
cannot be pegged into any category. With her enchanting
and smoky voice, she touches everyone’s hearts with her
heartfelt songs.
Dinlerken iliklerinize kadar
işleyen, eşlik ederken acısını
paylaştığınız bir ses…
Ağlarken, göz yaşlarıyla değil
sesiyle ağlayan; eğlenirken
bunu yine müziğiyle yapan,
onu dinleyenleri kendine
hayran bırakan kadın…
Kendi gibi Afrika kökenli
müzisyenlerin müzik eğitimi
alması gerekmediğine inanan,
müzik var olduğu sürece hiçbir
acının ifadesiz kalamayacağını
savunan Concha Buika…
Çeşitli türde müzikleri
harmanlayarak söylediği
şarkılar, tıpkı hayatın çeşitliliği
gibi. Neşe, keder, aşk, öfke…
Onun sesinde her duygudan
bir parça bulabilirsiniz.
Konuşmak yerine şarkı
söylemeyi tercih edişi, müziği
ve müzisyenleri “ilahi bir
hediye” olarak kabul edişi de
bu yüzden “Maria Concepcion
Concha Balboa Buika”nın.
Buika, 1972 yılında ailesinin
politik sebeplerle sürgün
edildiği İspanya Mayorka
Adası’nın merkezi Palma
kentinde doğdu. Küçük yaştan
A voice that permeates to the
bone that you share the pain to
while you are singing along... A
woman who cries with her voice
instead of her tears; when she
has fun, she does that through
her music as well, and fascinates
everyone... Concha Buika, who
believes that African musicians
do not need musical education,
who claims that as long as there
is music, no pain would be
left unmentioned... The songs
she sings by mixing various
genres are just as various as life
itself. Joy, sorrow, love, anger...
You can hear a piece of every
emotion in her voice. This is why
“Maria Concepcion Concha
Balboa Buika” prefers singing to
speaking, and considers music
and musicians “a divine gift”...
Buika was born in 1972, in the
city of Palma in the Mallorca
Island in Spain, to where her
family was exiled for political
reasons. Since her very early
years, she was immersed in
music and grew up with music,
Buika endured being the only
“black kid” in the region with
music. In the 80’s she took the
manners of artists like Michael
Jackson and Whitney Houston
as an example, and even styled
her hair accordingly. She grew up
