59
bambaşka anlamlar yüklenen,
muhtemelen dünyanın son
gününe kadar gizemini
koruyacak olan büyük bir “sır”.
Boy aynaları, cep aynaları,
el aynaları, dev aynaları;
adını yansıtıcı yüzeylerinden
alan düz aynalar, fenerlerde
ve otomobillerde kullanılan,
dışa doğru enerji dağıtarak
çalışabilen parabolik aynalar,
çukur ve tümsek olarak iki türü
bulunan küresel aynalar…
Lunaparklarda bizi şekilden
şekile sokup eğlendiren, bize
farklı yönlerimizi gösterip
bazen korkutan aynaların
tarihleri, insanlar kadar
hatta insanlardan daha da
eski. Parlak ve pürüzsüz
cisimlerin ışığı yansıttığı fark
edildiğinde önce Mısırlılar,
Eski Yunanlılar, Romalılar ve
İbraniler levhaların yüzeylerini
cilalayarak madeni aynalar
elde ettiler. Romalıların
gümüşten, İskitlerin ve
Etrüsklerin tunçtan yaptığı
aynalara yenileri eklendi. Bazı
kaynaklarda M.Ö. 212 yılında
iç bükey aynaların ışığı bir
noktaya topladığı keşfedilerek
güneşle kavuşturduğu aynalar
sayesinde, işgal sırasında
Roma donanmasının yakıldığı
yazıyor. Fenikeliler tarafından
keşfedilen cam aynalar, 14.
yüzyılın başlarından itibaren
ilk kez Venedik’te görülmeye
başladı. Bu camların
arkalarındaki “sır” adı verilen
madeni kaplama bir civa-
kalay dolgusuydu. İlk modern
aynalar ise 1903 yılında düz
camı, gümüş ve altın folyo ile
kaplayan Emil Bloch tarafından
geliştirildi. Ayna üretiminin
tüm dünyaya ulaşabilmesi,
yüzyıllar önce yalnızca
Venediklilerin bildiği bir sırrın,
Fransızlar tarafından ortaya
çıkarılması sayesinde oldu.
Venedik’teki cam ustaları, ayna
ve cam eşya fabrikalarının
kurulduğu Murano Adası’nda
preserve its mystery until the end
of the world.
Dressing mirrors, pocket mirrors,
handheld mirrors, magnifying
mirrors; flat mirrors that are
named after their reflective
surfaces, parabolic mirrors used
in lamps and cars that can work
by distributing energy outwardly,
concave and convex globe
mirrors… Mirrors that entertain us
in amusement parks by distorting
our images or that sometimes
scare us by showing our different
aspects are as old as humanity
itself and maybe even older.
When it was realized that bright
and smooth surfaces reflected
light, Egyptians, Ancient Greeks,
Romans and Jews made metallic
mirrors by polishing the surfaces
of plates. New ones were added
to the mirrors that the Romans
made out of silver or the bronze
ones made by the Scythians
and the Etruscans. According to
some sources, it was discovered
in 212 B.C. that concave mirrors
can be used to collect the light
at one point after which mirrors
were used to reflect sunlight
thus burning down the Roman
naval fleet during the invasion.
Glass mirrors discovered by
the Phoenicians were first
seen in Venice at around the
beginning of the 14th century.
The metallic coating known as
“glaze” used on these glasses
was a filling material obtained
by mixing quicksilver and tine.
The first modern mirrors were
developed in 1903 by Emil Bloch
who coated flat glass with silver
and gold foil. Mirror production
spread all around the world
when the French uncovered a
mystery that was known only by
the Venetians centuries ago. The
glass experts of Venice were held
in the Island of Murano, home
to the mirror and glass item
factories and no one else was
allowed on this island. The secret
behind making mirrors was
uncovered when the French were
able to kidnap 4 glass experts
from the island and thus turning it
into an international market. The
method for producing mirrors
learned from the Venetians was
used for a long period of time
until the German chemist Justus
