45
tanımamış gibi yaptı. O dönem
Dağcılık Kulübü’nün karşısındaki
karakola sevkedildi Aziz Nesin.
Burada ifadesi alındıktan
ve bir süre nezarethanede
tutulduktan sonra kalacağı
otele gitti. Tanıdık bir yüze,
arkadaşlık edecek birilerine
ihtiyaç duyuyordu. Tanıdık
yüzler görüyordu görmesine
ama sürgün oluşu, tanıyanların
onu tanıdığını belli etmekten
çekinmesine neden oluyor yeni
tanıştığı insanlar da onun kim
olduğunu öğrendikten sonra
hızla yanından uzaklaşıyordu.
Yine de sevdi Bursa’yı Aziz
Nesin. Burada kaldığı süre
boyunca “Keşke daha başka
şartlar altında, mesela gezmeye
gelsem” diye defalarca geçirdi
aklından. O günlerde gelecekti
elbet ama bunun için biraz
sabretmesi gerekiyordu.
“Yatağına yatınca;
yüreğinin sesinden
uyuyamıyorsan, anla ki
yalnızsın.”
4 ay 10 gün bu parasızlıkla
nasıl geçecekti? Dondurucu
soğuklarla nasıl mücadele
edilecekti? Otelde kalmak için
ihtiyacı olan parayı bulsa bile
ısınmak için odadaki sobayı
yaktırması gerekiyordu. Bu da
fazladan para vermek demekti.
Hem daha ev tutacak, karısını ve
iki çocuğunu yanına aldıracaktı.
Tabi hiçbir şey planladığı gibi
someone he could befriend.
Indeed, he saw some familiar
faces, however those he knew
shied away because he was an
exile and the new people he met
ran away very quickly as soon
as they learned who he actually
was. But still, Aziz Nesin liked
Bursa. He thought many times,
“I wish I had come here under
different circumstances, just to
travel around”. Those days would
come, but he had to be patient
for now.
“Know that you are alone
if the voice of your heart
does not let you sleep. “
How was he going to spend 4
months and 10 days in such
poverty? How was he going to
cope with the freezing cold?
Even if he somehow found the
money to pay for the hotel, he
needed to light up the heating
stove in the room. That meant
more money. He needed to rent
a house and call his wife and two
children here. Of course nothing
had gone according to his plans.
He actually rented a house
sometime later, but not with his
family as he imagined. With a
friend of his, Kerim Sadi who was
sharing the same fate with him.
Kerim Sadi was a difficult man.
He made Aziz Nesin suffer a lot.
One day Nesin went to a Turkish
bath near his house with a friend
of his and Kerim Sadi did not let
him in because he was too lazy
to get out of his warm bed. He
had left his roommate outside
on that ice cold February night.
Aziz Nesin lived very difficult
days during the time he shared
