50
taşıdığı umutları yetiştirdiği
gençlere aktarmak için çalıştı. O
gençlere bir de “Eğitim Vasiyeti”
bıraktı.
Aziz Nesin’in “vakıf
çocukları”na...
Aslında bu vasiyeti vakfın resmi
kuruluşunun açıklandığı yıl
yazacaktı ancak buna fırsatı
olmadı ve vasiyet ancak 10
yıllık bir bekleyişin ardından
yayınlanabildi. Amacı ve
düşüncesi ise belliydi. Madem
ülkesini ve mutlu bir geleceğe
sahip olması için uğraştığı
gezegenini hayalindeki eğitim ile
buluşturamıyordu o halde kendi
kurduğu vakıfta kendi inandığı,
hayal ettiği eğitim kuralları
geçerli olacaktı. Nesin’in
eğitim hakkındaki görüşlerini,
önerilerini barındıran “Eğitim
Vasiyeti”nin bazı maddeleri
şöyleydi:
•
Nesin Vakfı’nda yasak yoktur.
•
Vakıf çocuklarımın cezasız
yetişmesini istiyorum.
•
Nesin Vakfı çocukları,
toplumsal borçlarının ne
olduğunu öğrenmeliler.
•
Nesin Vakfı çocuklarımın
yaşama atılınca, sevdikleri işleri
yapmalarını diliyorum.
•
Nesin Vakfı çocuklarımın
özgün düşünce ve davranışlı
olmaları için çalışıyorum.
Bursa’nın “ömrüne
sığmayan adam”ı
Bugün onu “yılın yazarı” seçen
Bursa’ya 80’li yıllardan son
günlerine sıkça gelip gitti Aziz
Nesin. Burada tanıştığı dostlarını
ziyaret etti, imza günlerine
katıldı; düzenlenen etkinliklere,
söyleşilere konuk oldu. Birçok
Bursalı yazarla, gazeteciyle,
eğitmenle tanıştı; sürgün
yıllarında tanıştıklarını ziyaret
etti. Kentten her ayrılışında onu
had entrusted his family.
“People are responsible for
their silence as well as their
words.”
In addition to the difficult days
and the injustices he had to
endure along with his writing that
always put him in trouble, Aziz
Nesin had also met many good
people thus making a collection
of fine memories in Bursa. He
wrote all that he lived, felt, saw
and heard in this city in his book
entitled Memoirs of an Exile. In
the preface to the first edition, he
mentioned that he had come to
accept all that he endured and
that he was even smiling now as
he reminisced. However, after
37 years and 13 editions of the
same book, he was not feeling
the same. He was sad for all that
he had lived through and he felt
both angry and resentful towards
the people who had caused all
this.
“So let us have no
tombstone above us, have
them bury us in a school
yard and let the children
run over us.”
Known to all as Aziz; Mehmet
Nusret Nesin was born
on December 20, 1915 in
Heybeliada, Istanbul. He started
3rd grade at the Kanuni Sultan
Süleyman Primary School at
Istanbul Süleymaniye which
was afterwards named as the
Istanbul 7th Primary School. He
graduated from the Kuleli Military
High School in 1935 and went on
to the Ankara Military Academy
from where he graduated in two
years. He was able to fill his 80
years of struggle with hundreds
of books, many successes and
awards. Aziz Nesin entrusted
the association he had started
in 1972 that contributed to
the education of hundreds of
children to the children of Nesin
Association before passing
away on July 6, 1995 in Çeşme
after a heart attack. He always
said, “The number of texts that
I haven’t been able to complete
is much much more than those
